จัดทำโดย

ด.ช. ธิติวุฒิ สุขสุดประเสริฐ ป. 6/1 เลขที่ 9
ด.ช. จักรพล เกตุสุขำ ป. 6/1 เลขที่ 19
ด.ญ. เสาวรส ขีนารักษ์ ป. 6/1 เลขที่ 35
ด.ญ. สุชานันท์ ศรีณรงค์ ป. 6/1 เลขที่ 37

โรงเรียนศรีวิทยาปากน้ำ ต.ปากน้ำ อ.เมือง จ.สมุทรปราการ

ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่ง ได้มีเจ้าแครอทจอมเกเร ซึ่งคอยรังแกคนในหมู่บ้าน และทำความเสียหายแก่ข้าวของในหมู่บ้านผักอยู่ทักวัน

มีอยู่วันหนึ่งเจ้าแครอทได้ไปทำถนนในหมู่บ้านพังเสียหาย เจ้าแครอทตกใจมาก มันคิดว่ามันทำเกินไป และแล้วเจ้าแครอทก็ได้วิ่งหนีเข้าไปในป่า

ต่อมา พวกผักในหมู่บ้านก็มาเห็นถนนเสียหาย จึงลงความเห็นว่า ต้องเป็นเจ้าแครอทแน่ๆ เจ้ามะเขือเทศได้พูดว่า “นี้เป็นความผิดที่ร้ายแรงมาก” เจ้าต้นหอมพูดว่า “ต้องมีคนไปตามเจ้าแครอทมาลงโทษ” และแล้วก็มีผักต้นหนึ่งเสนอตัวว่าจะไปตามเจ้าแครอท นั่นก็คือเจ้าผักกาดขาว “ข้าจะไปตามเจ้าแครอทเอง”

วันต่อมาเจ้าผักกาดขาวก็ได้เดินไปตามเจ้าแครอท และแล้วเจ้าผักกาดขาวก็ได้เจอกับเจ้าแครอท เจ้าผักกาดขาวพูดว่า “กลับไปหมู่บ้านกับข้าเถอะ” เจ้าแครอทได้เถียงว่า “ไม่ ข้าไม่กลับ ข้ากลัว” เจ้าผักกาดขาวได้พูดเสริมว่า “กลับเถอะ ที่หมู่บ้านไม่มีใครทำร้ายเจ้าหรอก” ต่อมาเจ้าผักกาดขาวก็สอนให้เจ้าแครอททำแต่ความดี เพื่อว่าทุกคนจะให้อภัยเจ้าแครอท

เช้าวันรุ่งขึ้น เจ้าแครอทก็ได้ตามเจ้าผักกาดขาวกลับเข้าหมู่บ้าน แล้วเจ้าแครอทก็มาขอโทษพวกผักในหมู่บ้าน พวกผักต่างๆ จึงให้อภัยเจ้าแครอท

พวกผักก็ช่วยกันซ่อมถนนจนเสร็จ และแล้วหมู่บ้านก็อยู่กันอย่างมีความสุข โดยที่ไม่ถูกกลั่นแกล้งจากเจ้าแครอทอีกเลย

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
เมื่อทำผิดต้องกล้ารับผิด และจะได้รับการให้อภัย