เรื่อง เหตุเกิดที่ชายทุ่ง

กระป๋องเด็กเลี้ยงควาย ทุกๆวันเขาจะพาเจ้าทุยมากินหญ้าที่ชายทุ่งแต่ตอนนี้กระป๋องเบื่อที่จะเลี้ยงควายอย่างนี้เหลือเกิน
“ฉันอยากเป็นอะไรที่มันดีกว่าเด็กเลี้ยงควายจัง” “เอ...จะเป็นอะไรดีหนอ” กระป๋องคิดอยู่นานจนเคลิ้มหลับไป
ทันใดนั้นบนท้องฟ้าปรากฏเป็นดวงอาทิตย์ ส่องแสงสว่างเจิดจ้า จนกระป๋องแสบตา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า เจ้าหนูน้อยเอ๋ย เป็นตัวข้าซิยิ่งใหญ่ที่สุด พลังของข้าให้ความร้อนและแสงสว่างไปทั่วทุกหนแห่ง” ยังไม่ทันขาดคำ พลันท้องฟ้ากลับมืดครึ้ม มีเสียงพูดสอดขึ้นมาว่า
“ฮึ! ข้านี้ซิยิ่งใหญ่กว่าท่าน” เมฆนั่นเองที่เข้ามาบังดวงอาทิตย์ไว้หมด “เพียงเท่านี้แสงของท่านก็ไม่สามารถส่องผ่านร่างของข้าไปได้” จริงด้วยสิ กระป๋องชักอยากเป็นเมฆ ผู้มีอำนาจเหนือเจ้าแห่งแสงสว่างขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ยังไม่ทันไร เมฆผู้ยิ่งใหญ่กลับถูกลมพัดลอยหายไปในพริบตา กระป๋องเองก็ปลิวไปตามแรงลมด้วย
“เชอะ! พลังลมของข้านี้ยิ่งใหญ่ที่สุด โปรดอย่ามาขวางทางข้า วู วู วู ...” ว่าแล้วลมก็พัดเอาทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้ากระจัดกระจาย กระป๋องถูกลมหอบมาตกดัง ตุ๊บ! “โอ๊ย ... เจ็บจัง”
“เอ! นี่บ้านของพี่ปลวกนี่นา ไม่เห็นเป็นอะไรเลย”
“พี่ปลวกนี่เก่งจริงๆ สามารถสร้างบ้านต้านแรงลมได้อย่างสบาย”
“แน่นอนเจ้าหนู” ปลวกตอบอย่างภาคภูมิใจ เจ้าปลวกภูมิใจได้ไม่นาน ก็เกิดเสียง “กึก กึก กึก” พร้อมทั้งจอมปลวกสะเทือนราวกับแผ่นดินไหว ในชั่วพริบตา จอมปลวกก็กระจุยกลายเป็นเศษดิน ด้วยเขาอันทรงพลังของเจ้าทุย
“โอ้โฮ พี่ทุยเก่งจัง อยากมีพลังมหาศาลอย่างพี่บ้างจังเลย”
“โอ...เจ้าหนู ข้าน่ะรึเก่ง เจ้าไม่รู้รึว่า ทุกวันข้าต้องเชื่อฟังแล้วก็ทำตามคำสั่งของเจ้านายข้าทุกอย่าง ไม่ว่าเขาจะใช้ให้ทำงานหรือขี่ข้าเล่น”
“เอ...ถ้าอย่างนั้น เจ้านายของพี่ทุยก็ต้องมีพลังมหาศาลน่ะสิ เขาเป็นใครกันล่ะ”
“นายของข้านอนอยู่ใต้ต้นไม้นั่นไง” เจ้าทุยชี้ไปทางที่กระป๋องนอนหลับอยู่ กระป๋องสะดุ้งตื่นจากความฝัน เขารำพึงกับตัวเองว่า “เออ ที่จริงการที่เราอยากจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ทำให้เราลืมความสามารถที่มีอยู่ในตัวเองเสียหมด” คิดได้ดังนั้นแล้วกระป๋องก็ยิ้มอย่างสบายใจ